جزیره ای در خشکی
تراوشات خاکستریجزیره ای در خشکی
تراوشات خاکستری
اندر باب ردیف اول!
امروز برای اولین بار در تاریخ سینما، بر ردیف اول کلاس تکیه زدم که البته به صورت کاملا اتفاقی این اتفاق، اتفاق افتاد!! جدا از انکه هر چی به تخته نزدیک تر باشی چشمات ضعیف تر میشه (از اونجایی فهمیدم که ردیف اول اکثرا عینکی بودن!) اما چند تا ویژگی مثبت و منفی داره که به این شرح است:
1. خوابت نمی بره.
2. خمیازه بقیه دانشجوها رو نمی نینی!
3. یه کمی به درس علاقمند میشی (آثار روانی نشست و برخواست با بچه درس خونا!)
4. صدای مبارک استاد (ع) رو میتونی بشنوی. (منظورم از استاد، شجریان نیست!)
5. ممکنه عینکی بشی!! - جنبه مثبت
واما آثار منفی:
1. تابلو شدن!
2. گچ تخته رو خوردن! البته ما تخته نداریم و تابلو استفاده میکنیم ولی میخواستم یه کمی تعداد موارد زیاد بشه!
3. انجام برخی فعالیت های تدارکاتی جهت استاد!
4. عوض شدن مسیر انگشت اتهام خرخونی!!
5. اگه یه سوتی بدی همه غیر از اونایی که خوابن می فهمن!
6. ممکنه عینکی بشی!!!! - جنبه منفی
امیدوارم آثار مثبت قضیه بر آثار منفی فائق آید!
با سلام
فینالیست شدن بایرن مونیخ تبریک: سر الکس فرگوسن و مربی لیون
یا علی مدد
بالاخره من نفهمیدم بچه درس خونها ردیف اول می نشینن یا اون وسط ها هستند؟ تا جایی که من دیدم، اونهایی که از بسیاری دروس نمره کامل گرفتند (مثل شما) اون ردیف های وسط می نشینند.
به دو دلیل کوچ کردم به ردیف اول
1- اون وسطا دچار سوء تفاهم می شدم!
2- خوابم می برد.
:)
معمولن اونایی که مثل من تمرکزشون کمه و با کوچکترین مسطله ای حواسشون پرت می شه یه جایی می شینن که کسی جلوشون نباشه.
خصوصن اگه عینکی هم شده باشن مجددن مثل خودم.
من تازه جلوی کلاس رو کفش!! کردم. قبلا فکر می کردم آدم های قد کوتاه باید جلو بشینن ولی این روال رو شکستم و با قد رشیدی که دارم رفتم اونجا!!